تصور اکثر افراد از “انحراف بینی” کج بودن ظاهر بینی است .
حال آنکه از نظر پزشکی انحراف تیغه بینی به کج بودن تیغۀ داخلی بینی اطلاق میشود.
این انحراف تیغه بینی معمولا با کجی ظاهری همراه نیست مگر آنکه انحراف شدید و مزمنی در طول سالیان رشد و بلوغ وجود داشته باشد که منجر به کجی ظاهری هم شده باشد.
تیغهٌ بینی که به آن سپتوم بینی هم گفته میشود صفحۀ عمودی نازکی است که فضای داخلی بینی را به دو حفرۀ مجزای راست و چپ تقسیم می کند.این تیغه ،پشتیبان و ساپورت کنندۀ قسمتهای خارجی بینی بوده و وزن بینی را تحمل میکند و میتوان آنرا به عمود یک خیمه تشبیه کرد.
نیمهٌ جلوئی این تیغه غضروفی و نیمهٌ بالایی آن استخوانی است .
تیغه بینی در هر طرف توسط مخاط پوشیده میشود.
این مخاط عروق تغذیه کنندۀ تیغۀبینی را در بر دارد.
خود غضروف فاقد عروق خونی است و سلولهای غضروف بینی از موادی که از عروق خونی مخاط تراوش میشود تغذیه می کنند.
تیغهٌ بینی نیز مثل سایر اجزای بدن تا پایان بلوغ همچنان رشد می کند و بر ابعادش افزوده می شود .
چندین مرکز غضروف سازی و استخوان سازی در رشد هماهنگ تیغه بینی موثرند .
بدیهی است اگر به هر دلیلی یکی یا چند تا از این مراکز عضروف سازی یا استخوان سازی کمتر و یا بیشتر از حد معمول رشد کنند،تیغهٌ بینی ممکن است از خط وسط منحرف شده و در ناحیه ای به سمت راست یا چپ انحراف پیدا کند.
این کجی معمولاً در قسمت داخلی بینی است و تاثیری بر روی شکل ظاهری بینی نمیگذارد.