برخلاف بینی هایی با پوست نازک، پوست های بسیار ضخیم همه ی عیوب واضح در اسکلت بینی را به طور کامل می پوشاند. البته مزایای داشتن پوست ضخیم همین جا به پایان می رسد. در واقع پوست بسیار ضخیم معمولا به عنوان یکی از چالش برانگیز ترین مسایل و بعضی مواقع به عنوان یکی از موانع غیر قابل عبور در جراحی بینی به شمار می رود . دلایل این شهرت نامطلوب فراوان است . و خطرات ناشی از آن سبب شده است که بسیاری از جراحان از جراحی این دسته از بیماران چالش برانگیز اجتناب کنند.
پوست های ضخیم و بینی پنهان
یکی از دلایلی که پوست های ضخیم را به عنوان یک چالش بزرگ معرفی می کند، وجود توده ی ضخیم آمیخته با پوست است. پوست ضخیم مشخصات بینی را به وسیله ی پوشاندن اسکلت بینی کاهش می دهد. در این صورت ویژگی های مطلوب اسکلت بینی نیز پنهان می شود و نوسانات ظریف سطح اسکلت بینی که سبب زیباتر شدن و توازن بینی می شود از دست می رود. چارچوب ضعیف غضروف که در این نوع بینی ها بیشتر دیده می شود فقط پنهان کردن برجستگی ها را تشدید می کند.
اهمیت پشتیبانی ساختاری در بیمارانی با پوست ضخیم
پوست های بسیار ضخیم علاوه بر پوشاندن اسکلت بینی، فشار بیشتری بر روی غضروف بینی وارد می کنند در حالی که در پوست های نازک، پوست بینی فشاری بر روی غضروف وارد نمی کند . آن دسته از تغییرات جراحی بینی که باعث ضعیف شدن پشتیبانی ساختاری می شود بسیار خطرناک است ،به خصوص در بینی هایی با پوست ضخیم چرا که به فروپاشی پیشرونده ی اسکلت بینی و بد شکلی بینی منجر می شود . در حالی که اگر همزمان با جراحی بینی ، پشتیبان ساختاری نیز تقویت شود می توانیم بهترین دستاورد را داشته باشیم . این کار یک چارچوب بینی محکم و جذاب را که می تواند وزن اضافی ناشی از پوست های ضخیم را متحمل شود تضمین می کند. در واقع بدون داشتن چارچوب غضروف امن و محکم ، داشتن یک بینی با ثبات و متناسب در بیمارانی که دارای پوست ضخیم هستند تقریبا غیر ممکن است. اگرچه پشتیبانی محکم اسکلتی به تنهایی نمی تواند یک بینی زیباتر را تضمین کند اما یک بینی با پشتیبانی ساختاری قوی ، در درجه ی نخست اولین شرط لازم برای جراحی بینی در بیماران دارای نوع پوست بینی ضخیم می باشد .
تورم و التهاب طولانی مدت برای بیمارانی با پوست بینی ضخیم
پوست های خیلی ضخیم علاوه بر ضخامت و وزن اضافی، همچنین بیشتر در معرض تورم و التهاب بعد از جراحی قرار دارند.
تقریبا در همه ی بیمارانی که پوست بینی ضخیمی دارند، تورم بعد جراحی به ۱۲ تا ۱۸ ماه زمان برای بهبود کامل نیاز دارد . به دلیل تورم و اعوجاج طولانی مدت ، تاثیر واقعی جراحی ، حداقل تا یکسال مشهود نمی باشد. این تاخیرها حتی برای بیمارانی که عمل جراحی ترمیمی انجام می دهند یا برای کسانی که سابقه ی االتهاب بینی ناشی از آکنه، آسیب قبلی یا آلرژی داشته اند طولانی تر نیز خواهد بود . علاوه بر این بیشتر بیمارانی که پوست بینی ضخیمی دارند مستعد ابتلا به تشکیل بافت های زاید در زیر پوست هستند . دراین گروه از بیماران چالش برانگیز به دلیل ضخامت پوست و بافت های زیر پوستی که ممکن است ایجاد شود پیشرفت های جراحی برای شکل دهی به بینی تاثیر خود را از دست خواهد داد. البته استروئید هایی که به صورت موضعی تزریق می شوند می تواند این بافت های زاید را کاهش داده یا حتی از تولید آن جلوگیری کند، درمان باید تا زمانی که همه ی اثرات زخم ها فروکش کند ادامه پیدا کند و بعضی اوقات به ماه ها یا سالها زمان نیاز دارد . در موارد نادر اما شدید، تولید غیر قابل کنترل آثار زخم ها می تواند سبب محو شدن سوراخ های بینی شده و نتایج غیر قابل برگشتی را ایجاد کند در حالی که درمان آن در دسترس بوده است. خوشبختانه اینگونه موارد بسیار نادر است .