جراحی گوش برای کم‌شنوایی
علل بالقوه بسیاری برای کاهش شنوایی وجود دارد و به‌همین‌دلیل، نحوه درمان نیز متفاوت است. درمان‌های رایج جراحی شامل کاشت حلزون، کاشت سمعک، قرار دادن لوله‌های یکسان‌سازی فشار هوا در گوش، کاشت ایمپلنت باها، استاپدکتومی با لیزر و سایر روش‌ها هستند که همه آن‌ها در این مقاله توضیح داده می‌شوند.
جراحی لابیرنتکتومی
برای افراد مبتلا به سرگیجه ناشی از بیماری منییر که به دارودرمانی پاسخ نمی‌دهند، مداخله جراحی ممکن است بهترین گزینه باشد. جراحی می‌تواند عملکرد گوش داخلی را تثبیت کند یا از انتقال اطلاعات حسی از گوش داخلی به مغز ممانعت کند. در واقع لابیرنتکتومی یک روش جراحی مخرب است که در آن بخشی از گوش داخلی که قابلیت تشخیص تغییرات حرکت و گرانش را دارد، برداشته می‌شود.
جراحی استاپدوتومی با لیزر
نوعی روش جراحی است که اغلب برای بیماران مبتلا به اتواسکلروز انجام می‌شود. هم‌چنین ممکن است برای بیماران مبتلا به مشکلات استخوان رکابی گوش (به‌عنوان عمل جراحی چسبندگی استخوان گوش) انجام شود. در اتواسکلروز، بیمار با عدم تثبیت استخوان رکابی و کاهش شنوایی رسانایی پیشرونده مواجه است. با استفاده از استاپدوتومی با لیزر، یک دهانه کوچک (۰.۸ میلی‌متری) در پایه رکاب ایجاد می‌شود و یک پروتز رکابی برای ترمیم مشکل و بازیابی شنوایی قرار می‌گیرد. اگرچه معمولا این جراحی حساس به‌صورت سرپایی انجام می‌شود، اما بسته به ترجیح بیمار ممکن است تحت آرام‌بخشی یا بیهوشی عمومی صورت گیرد.
جراحی ماستوئیدکتومی
ماستوئید استخوانی است که در پشت گوش قرار دارد. در شرایطی مانند عفونت مزمن و ابتلا به بیماری مانند کلستئاتوم، ممکن است بافت اسفنجی آن با مایع یا بافت نرم پر شود. منظور از کلستئاتوم، رشد غیرطبیعی بافت پوست در گوش میانی و استخوان ماستوئید است. برای بازیابی سلامت گوش، نیاز به انجام جراحی ماستوئیدکتومی است. در عفونت‌های شدید و حاد ماستوئید (ماستوئیدیت حاد) ممکن است بیمار در بیمارستان بستری شود و عمل جراحی به‌صورت فوری انجام شود. البته برای ترمیم سوراخ در پرده گوش (تمپانوپلاستی) نیز گاهی از روش ماستوئیدکتومی استفاده می‌شود. این روش به‌عنوان تمپانوماستوئیدکتومی شناخته می‌شود. حذف استخوان ماستوئید روشی است که ممکن است برای بیماران مبتلا به عفونت‌های مکرر کاسه ماستوئید انجام شود. این روش شامل بستن کاسه ماستوئید و ایجاد مجدد یک کانال گوش طبیعی است.
جراحی میرینگوپلاستی (ترمیم پرده گوش)
میرینگوپلاستی یک روش ترمیمی است که معمولا برای ترمیم سوراخهای بسیار کوچک پرده گوش استفاده می‌شود. سوراخ پرده گوش به دلایل مختلفی مانند عفونت و ضربه ایجاد می‌شود. این مشکل اغلب با کاهش شنوایی همراه است و ممکن است منجر به عوارض دیگری مانند عفونت وخروج ترشحات از گوش شود. به‌همین‌دلیل، برای بازگرداندن سلامت و ایمنی گوش، لازم است جراحی انجام شود.
جراحی میرنگوتومی یا قرار دادن لوله در گوش
تجمع مایعات در پشت پرده گوش می‌تواند منجر به عفونت مزمن، آسیب شنوایی و درد شود. جراح گوش و حلق و بینی می‌تواند با استفاده از روش جراحی گوش میرنگوتومی، سوراخ کوچکی در پرده گوش ایجاد کند و اجازه دهد مایعات تخلیه شوند. در بیشتر موارد، جراح پس از جراحی یک لوله ظریف را در سوراخ قرار میدهد تا باز بماند. این لوله باعث تعادل فشار هوا، تخلیه مایع آلوده و تحویل آسان دارو در فضای گوش میانی می‌شود. این روش گاهی اوقات تمپانوتومی نامیده می‌شود و لوله‌ها ممکن است به‌عنوان لوله‌های تهویه یا لوله‌های یکسان‌سازی فشار (PETs) نصب شوند.
لوله‌های گوش از مواد، اشکال و اندازههای مختلفی ساخته می‌شوند. معمولا لوله‌های موقت در طی ۶ تا ۱۲ ماه می‌افتند و پرده گوش خودبهخود بهبود مییابد. لوله‌های بزرگتر برای باقیماندن به مدت ۱ تا ۲ سال طراحی شده‌اند و ممکن است نیاز به برداشتن توسط پزشک داشته باشند. در این وضعیت، بهندرت ترمیم پرده گوش ضروری است.
جراحی اُسیکولوپلاستی (بازسازی زنجیره استخوانی گوش میانی)
گوش میانی از سه استخوان چکشی، سندانی و رکابی تشکیل شده است. این استخوانها با هم حرکت می‌کنند تا صدا را از پرده گوش به گوش داخلی منتقل کنند. گاهی یکی از استخوانها ممکن است بهدلیل تروما، عفونت مزمن یا آسیب ناشی از کلستئاتوم شکسته یا جابهجا شود و منجر به کاهش شنوایی رسانا شود.
در این شرایط، انجام جراحی اُسیکولوپلاستی برای ترمیم ضروری است. این ترمیم معمولا با قرار دادن یک پروتز کوچک برای برقراری اتصال مجدد انجام می‌شود. گاهی اوقات همزمان تمپانوپلاستی (ترمیم پرده گوش سوراخ شده) نیز صورت می‌گیرد.
جراحی گوش مادرزادی
میکروشیا و آترزیا دو نوع ناهنجاری مادرزادی نادر هستند که به ترتیب در اثر آن‌ها نوزاد از بدو تولد غضروف گوش و کانال گوش (مجرای گوش) را ندارد. بازسازی این ساختارها با جراحی معمولا تا حدود ۸ سالگی به تعویق میافتد و پس از این سن به کمک پیوند غضروف و پوست، مشکل شنوایی کودک حل می‌شود. با این وجود، استفاده از سمعک برای برخی از بیماران ضروری است.
جراحی خارج کردن جسم خارجی از کانال گوش
جراحان گوش و حلق و بینی می‌توانند با جراحی اجسام خارجی مانند مهره، سنگ ، حشرات و غیره را که ممکن است در کانال گوش گیر کرده باشند، خارج کنند. این روش ممکن است تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام شود.
جراحی اُتوپلاستی
انواع جراحی زیبایی گوش (ُاتوپلاستی) با هدف تغییر اندازه، موقعیت یا شکل گوش انجام می‌شوند. ممکن است فرد به دلایل مختلفی مانند آسیبدیدگی یا نقص مادرزادی، اتوپلاستی را انتخاب کند. در این روش همزمان امکان جراحی نرمه گوش و لاله گوش توسط دکتر جراحی زیبایی گوش فراهم است. جراحی زیبای گوش را میتوان از سن ۵ سالگی به بعد که ساختار گوش دیگر کامل شده است انجام داد. انجام عمل جراحی در سنین پایین دو مزیت دارد. اول اینکه ساختار غضروف انعطافپذیرتر و تغییر شکل آن را آسانتر است و دوم اینکه کودک مزایای روانی بهبود زیبایی را تجربه خواهد کرد.
جراحی تومور گلوموس (تومور عروقی گوش میانی)
تومور گلوموس شایع‌ترین تومور خوش‌خیمی است که در گوش میانی دیده می‌شود. اگرچه تومورهای گلوموس سرطانی نیستند، اما می‌توانند با حمله به بافت اطراف، عروق، اعصاب و حتی مغز مشکلات جدی ایجاد کنند. آن‌ها اغلب با شنیدن صدای نبض‌مانند در گوش تظاهر می‌کنند و سپس می‌توانند باعث درد، کاهش شنوایی و خونریزی شوند. تومورهای گلوموس ممکن است با جراحی گوش، رادیوسرجری یا ترکیبی از این دو روش درمان شوند. جراحی تومور گلوموس گوش خیلی خطرناک نیست و به‌عنوان یکی از انواع عمل‌های جراحی گوش میانی محسوب می‌شود.