برای کسانی که آپنه خواب آنها خفیف است ممکن است فقط تغییراتی در سبک زندگی مانند کاهش وزن یا ترک سیگار نیاز باشد. اگر آلرژی داشته باشید دکترتان احتمالا توصیه می کند که آلرژی خود را درمان کنید. اگر این روش ها، علائم و نشانه های شما را بهبود نداد یا اینکه آپنه ی خواب شما متوسط تا شدید بود درمان های دیگری باید به کار گرفته شود.
درمان خانگی برای آپنه خواب
اگر آپنه خواب شما خفیف باشد احتمالا با تغییر در رفتارتان می توانید آن را درمان کنید به عنوان مثال:
- کاهش وزن
- اجتناب از مصرف الکل و قرص خواب
- تغییر وضعیت خواب برای بهبود تنفس
- ترک سیگار. سیگار می تواند التهاب و تورم را در دستگاه تنفسی فوقانی شما افزایش دهد که این امر می تواند هم خرپف کردن و هم آپنه خواب را بدتر کند
- اجتناب از خوابیدن به پشت
CPAP
CPAP (Continuous Positive Airway Pressure) یا فشار مثبت مداوم راه تنفسی، یک نوع درمان است که در آن هنگام خواب یک ماسک بر روی بینی و دهان شما گذاشته می شود. این ماسک به یک ماشین وصل شده است که جریان هوای مداوم را به بینی شما می رساند. این جریان هوا کمک می کند که راه تنفسی باز بماند و تنفس منظم شود. CPAP رایج ترین درمان برای آپنه خواب است. برای فشار مثبت راه تنفسی، سطح B نیز تعریف شده است که به آن BPAP گفته می شود و شبیه CPAP است با این تفاوت که جریان هوا هنگام دم و باز دم تغییر می کند.
s
جراحی برای آپنه خواب
اگر شما به انحراف بینی یا لوزه های بزرگ مبتلا هستید یا فک پایین شما کوچک است و این باعث شده گلوی شما کوچک شود ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید.
رایج ترین انوع جراحی برای درمان آپنه خواب عبارت است از :
- جراحی بینی: اصلاح مشکلات بینی مانند انحراف سپتوم به وسیله جراحی سپتوپلاستی
- UPPP (Uvulopalatopharyngoplasty): فرآیندی است که به موجب آن بافت نرم واقع در پشت حلق و کام شما حذف می شود و راه تنفسی در ابتدای گلو عریض تر می شود.
- جراحی جلو افتادگی فک پایین: جراحی به منظور اصلاح مشکلات خاص صورت یا انسداد گلو که در ایجاد آپنه ی خواب نقش داشته است
گزینه های درمانی دیگر برای آپنه خواب
برای سفت کردن بافت نرم کام نرم، روش های کم تهاجمی تری نیز وجود دارد. هرچند این روش ها برای درمان خرپف موثر بوده است، اما تاثیر آن برای درمان آپنه خواب در طولانی مدت مشخص نیست.
برای افرادی که استفاده از CPAP برایشان امکان پذیر نیست، یک دستگاه به نام “اینسپایر” که در بدن کاشته می شود در دسترس می باشد. این دستگاه، “تحریک کننده ی دستگاه تنفسی فوقانی” نامیده می شود که شامل ژنراتوری است که پالس های کوچکی تولید می کند و در زیر پوست در بالای سینه جایگذاری می شود. یک سیم که به ریه منتهی می شود، الگوی تنفسی طبیعی بیمار را تشخیص می دهد.
یک سیم دیگر که به گردن منتهی می شود، عصب های کنترل کننده ی ماهیچه های راه تنفسی را به صورت خفیف تحریک کرده و آن را باز نگه می دارد. دکتر می تواند به وسیله ی یک ریموت خارجی به این دستگاه برنامه بدهد. همچنین کسی که از اینسپایر استفاده می کند می تواند به وسیله ی یک ریموت آن را قبل از خواب روشن کرده و هنگام بیدار شدن در صبح خاموش کند.