پتوز در کودکی چه خطراتی دارد؟
مهمترین عارضه افتادگی پلک یا پتوز در اطفال ، آمبلیوپی یا تنبلی چشم است .
آمبلیوپی زمانی ایجاد می شود که افتادگی پلک باعث انسداد مسیر بینایی شود . به طور شایع تر پتوز خیلی شدید نیست و مردمک را نپوشانده ولی به دلیل فشار پلک روی قرنیه ، آستیگماتیسمی ایجاد می گردد که دید را کم می کند.
آستیگماتیسم و تاری دید مداوم ناشی از آن می تواند باعث ایجاد آمبلیوپی در چشم مبتلا به پتوز شود .
در واقع در این بیماران مهمترین عارضه افتادگی پلک ، آستیگماتیسم و خطر تنبلی چشم همراه آن می باشد .
پتوز مادر زادی در زمان تولد دیده می شود و همانگونه که ذکر شد در اثر تکامل ناقص عضله بالا برنده پلک بالا ایجاد می شود و معمولاً خود به خود بهبود نمی یابد .در موارد شدید انجام عمل جراحی برای اصلاح آن لازم است .

پتوز یا افتادگی پلک ممکن است در اثر کهولت و افزایش سن بروز کرده و گاهی نیز بر اثر ضربه ایجاد می شود . همچنین ممکن است متعاقب جراحی چشم مثلاً به دنبال جراحی کاتاراکت رخ دهد . در مواردی که پتوز متعاقب جراحی کاتاراکت پیش می آید ، صدمه به عضلات بالا برنده پلک ( عضله لواتور ) توسط فشار اسپکولوم ( وسیله ای که پلک را بالا نگه می دارد ) باعث پتوز می شود .در بالغین ، گاهی بیماری هایی مثل تومورهای ناحیه اوربیت ( حفره استخوانی اطراف چشم ) به صورت فشار مکانیکی باعث پتوز می شوند .گاهی بیماری های سیستم اعصاب مرکزی باعث فلج عصب سوم مغزی و یا فلج اعصاب سمپاتیک شده منجر به پتوز می گردند.

بیماری های محل اتصال عصب به عضله بالا برنده پلک ( مثل بیماری های میاستنی ) می تواند عامل ایجاد پتوز باشد .
در زمینه دیابت گاهی اوقات به دلیل فلج عصب سوم مغزی ناشی از خونرسانی کم به عصب ، پتوز ایجاد می شود که در این مورد پتوز عموماً گذرا است و ظرف چند ماه برطرف می شود .