جراحی پروتز باسن
استفاده از پروتز باسن برای آن دسته از افرادی که از ظاهر خود چندان رضایت ندارند و خواهان افزایش حجم باسن هستند، توصیه می‌شود. زمانی که روش‌های معمول مانند ورزش کردن، کار با وزنه و رژیم‌های غذایی باعث دستیابی به نتیجه مطلوب نشوند، استفاده از پروتز برای افزایش اندازه و تغییر شکل باسن می‌تواند فرد را به ظاهر دلخواه برساند. پروتز باسن روش جایگزین مناسبی برای افرادی است که به دلایل مختلف نمی‌خواهند از روش تزریق چربی که دوام کمتری دارد، برای افزایش اندازه باسن و بهبود افتادگی آن استفاده کنند.
پروتز باسن برای چه کسانی مناسب است؟
برای برطرف کردن مشکل باسن‌هایی که تخت یا شُل و افتاده هستند پروتزهایی با شکل، اندازه و جنس مختلف وجود دارد. از آنجا که این جراحی به مراقبت دقیق به خصوص تا دو هفته بعد از عمل نیاز دارد، بیمار باید از انگیزه کافی برخوردار باشد و با آگاهی کامل تصمیم به جراحی گیرد. به طور کلی، اگر فردی به دنبال داشتن باسن حجیم و برجسته است، پروتز باسن گزینه مناسبی محسوب می‌شود.
تکنیک‌های جایگذاری پروتز
پروتزهای مورد استفاده برای باسن در مقایسه با پروتزهای پستان سفت‌تر و قوی‌تر هستند. لایه خارجی این پروتزها قابل ارتجاع است بنابراین به سادگی سوراخ نمی‌شود. جراح با توجه به آناتومی بدن و در نظر گرفتن خواسته بیمار، اندازه پروتز را انتخاب می‌کند. پروتز از جنس سیلیکون بوده و با ایجاد برش کوچکی به طول ۵-۴ سانتیمتر در چین بین دو باسن، جایگذاری می‌شود. دو روش اصلی برای جایگذاری پروتز وجود دارد: درون عضله‌ای (Sub-muscular or Intra-muscular) و زیر فاشیایی (Sub-fascial).
روش درون عضله‌ای
در صورتی که خواسته بیمار برجستگی بیشتر در قسمت بالایی باسن باشد، پروتز در داخل عضله سرینی قرار داده می‌شود. از آنجا که پروتزهای درون عضله‌ای تنها می‌توانند در قسمت بالایی باسن گذاشته شوند، در مواردی که نیمه پایینی باسن بیمار خالی باشد، این نوع پروتزها کاربردی ندارند.
روش زیر فاشیایی
اگر بیمار خواهان افزایش حجم در قسمت پایینی باسن باشد، جراح از پروتزهای ویژه‌ای که تنها برای این منظور طراحی شده‌اند، استفاده می‌کند. در این تکنیک، پروتز مابین عضله سرینی و بافت ضخیم اطراف آن (فاشیا) قرار می‌گیرد. این فضا از ناحیه مابین عضلات، بزرگتر است بنابراین در این روش از پروتز بزرگتری استفاده می‌شود.