این ناهنجاری از همان بدو تولد مشخص است و خانواده به محض اینکه متوجه برجستگی بیش از حد گوش در کودک شدند، می‌توانند از یک متخصص گوش و حلق و بینی کمک بگیرند. برای جلوگیری از عمل جراحی در آینده ۲ راه‌حل وجود دارد؛ قالب‌هایی هست که با گذاشتن آنها روی گوش کودک می‌توان شکل گوش را اصلاح کرد. این قالب‌ها خارج از کشور وجود دارد و می‌توان آنها را تهیه کرد. در روش دیگر، گوش‌های کودک را با چسب‌هایی به جمجمه می‌چسبانند. خانواده‌ها فقط یکی- دو سال فرصت دارند با این روش گوش‌های کودک را اصلاح کنند، البته مشروط بر اینکه درمان را از همان روزهای بعد از تولد شروع کنند. جراحی نیز روش دیگر درمان گوش‌های برجسته است که در هر سنی می‌تواند انجام شود و تاخیر در آن مشکلی برای بیمار ایجاد نمی‌کند. در این جراحی، جراح به غضروف‌های بدشکل، شکل طبیعی می‌دهد و چین آنتی‌هلیکس را در گوش ایجاد می‌کند. وقتی چین ایجاد شد، کل لاله گوش را به وسیله بخیه به جمجمه نزدیک می‌کنند تا فاصله بین لاله گوش و جمجمه کم شود. عمل جراحی آسان است و خطری هم ندارد، حتی نیازی به بستری شدن بیمار در بیمارستان نیست ولی خانواده‌ها باید در نظر داشته باشند که گوش‌های فرزندشان تا مدتی باید در پانسمان بماند. این مدت ممکن است چند ماه باشد. علت پانسمان طولانی‌مدت که عمدتا به صورت فشاری هم است، این است که از عود دوباره جلوگیری شود. البته علت احتمال عود مربوط به تکنیک‌های بد جراحی هم هست. هرچه تکنیک بالاتر و مراقبت‌های بعد از عمل بهتر باشد، احتمال عود یعنی برگشت گوش به وضعیت قبلی کمتر می‌شود. گاهی هم ممکن است پزشک دقت کافی نداشته باشد و گوش‌ها به طور ناقرینه اصلاح شوند. این موارد جزو عوارض عمل جراحی هستند که البته زیاد هم دیده نمی‌شوند.

دکتر علی علوی راد

فوق تخصص جراحی پلاستیک