عوارض عمل جراحی پروتز سینه
از عوارض جراحی پروتز سینه می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- ظاهر غیرقابل قبول و محل برش جراحی
- خونریزی (تجمع خون)
- عفونت
- تاخیر در بهبودی محل برش جراحی
- تغییر در حس سینه و نوک سینه که ممکن است موقت یا دائم باشد
- ایجاد یک کپسول ضخیم در اطراف پروتز
- نشت و یا پارگی جدار پروتز
- چین خوردگی پوست روی پروتز
- خطرات بی هوشی
- تجمع مایع اطراف پروتز
- درد که ممکن است ادامه دار باشد
- ایجاد لخته وریدی که ممکن است باعث عوارض قلبی، ریوی گردد و احتمال نیاز به عمل مجدد
بعضی بیماران کاملا حس سینه شان از بین می رود، برخی دیگر فقط کمی کاهش در حس سینه هایشان را گزارش کرده اند و بعضی حتی افزایش حس سینه را گزارش کرده اند. در اکثر موارد وقتی تغییر احساس سینه اتفاق می افتد، معمولا می باشد و به زودی از بین می رود و به مرور بهبود می یابد. طول دوره بهبودی گاهی تا هجده ماه به طول می انجامد.
اگر تنگی نفس، درد قفسه سینه، ضربان غیرطبیعی قلب داشتید بلافاصله به بیمارستان بروید زیرا ممکن است نیاز به جراحی مجدد باشد.
از جراحی پروتز پستان بیشتر بدانید :
شیردهی و حاملگی بعد از جراحی پروتز سینه
شیردادن با سینه می تواند به دنبال انجام این عمل ادامه یابد و شما قادر به تولید شیر کافی خواهید بود. شما باید بدانید که همه خانم ها نمی توانند به طور رضایت بخشی شیر بدهند، چه پروتز داشته باشند چه نداشته باشند.
اگر شما بعد از عمل جراحی تان حامله شوید، بافت های سینه شما بزرگ شده و پوست نیز متعاقبا کشیده می شود. همچنین هنگام حاملگی و همراه با آن اگر شیردادن را متوقف کنید بافت سینه شما کوچک و جمع خواهدشد.
پیش بینی اینکه چه میزان این تغییرات رخ خواهد داد غیرممکن است ، ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند. بهرحال ممکن است نیاز به تعویض پروتز یا محل آن باشد. هیچ نوع اختمال ترکیدن یا از هم بازشدن پروتزهای سینه هنگام مسافرت با هواپیما، شناکردن، شیرجه زدن و غیره وجود ندارد.
بیشتر بدانید : ویژگی های مختلف پروتز سینه
عوارض زودرس و دیررس پروتز پستان
برخی عوارض ناشی از گذاشتن پروتز پستان زودرس و برخی دیررس هستند. زودرس‌ترین عارضه پروتز عفونت بعد از عمل جراحی است كه معمولا به درمان دارویی پاسخ مناسبی نمی‌دهد و تنها راه درمان آن خارج کردن پروتز است.
در صورت ایجاد عفونت، گذاشتن پروتر بعدی به ۶ ماه بعد موکول می‌شود. عوارض دیررس اما متعددند؛ یکی از آنها پارگی پروتز است که با آمدن پروتزهای جدید به بازار کمتر شاهد آن هستیم.
در این نوع از پروتز حتی اگر پارگی اتفاق بیفتد، امكان نشت مواد مایع به داخل پستان وجود ندارد. بعضی پروتزها هم محتوی آب و نمک‌اند و اگر پاره شوند، ناگهان حجم پستان کاهش می‌یابد. در هر صورت پروتز پاره، باید خارج شود چون ناهماهنگی در شکل پستان پدید می‌آورد.
عارضه دیررس و نادر دیگر کپسولار کنتراکچر یا ایجاد بافت فیبروز سفت به دور پروتز است که نهایتا باعث می‌شود پزشك مجبور به خارج كردن پروتز شود. این عارضه معمولا بعد از ۵-۴ سال ظاهر می‌شود و بیمار مبتلا به آن از سفتی پستان و درد شکایت می‌کند.
احتمال بروز كپسولاركنتراكچر نیز با آمدن پروتزهای تکسچر جدید کاهش پیدا کرده ولی به صفر نرسیده است. بهترین روش برای تشخیص تغییر شکل پروتز مانند پارگی یا جابجا شدن آن، ام‌آرآی است ولی تشخیص کپسولار کنتراکچر با معاینه معمولی هم امكان‌پذیر خواهدبود.